.........mutlaka sonuna kadar
okuyun........Savasin en kanli gunlerinden biriydi. Asker en
iyi arkadasinin az ileride, kanlar icinde >yere dustugunu gördü.
insanin basini bir saniye siperden cikaramayacagi gibi
bir ates altindaydilar. Asker tegmenine kostu hemen:
Komutanim, bir kosu arkadasimi alip geleyim mi?
"Delirdin mi?" der gibi bakti tegmen...
Gitmege degmez oglum, arkadasin delik desik olmus.
Buyuk olasilikla ölmustur bile. Kendi hayatini da tehlikeye atma sakin!
Ama asker o kadar israr etti ki, tegmen izin vermek zorunda
kaldi.
Peki, dene bakalim!
Asker yogun ates altinda firladi siperden ve mucize eseri,
arkadasinin yanina kadar gitti, yarali arkadasini sirtlandigi gibi
tasidi. Birlikte siperin icine yuvarlandilar. Tegmen kosup yaraliya bir
goz atti ve nefes nefese bir
kenara yikilmis askere döndu:
Sana hayatini tehlikeye atmaya degmez, dememis miydim!
Bu zaten ölmus...
Degdi Komutanim, degdi! dedi asker.
Nasil degdi, arkadasin zaten ölmus, görmuyor musun?
Gene de degdi komutanim, cunku yanina vardigimda henuz
yasiyordu...
Ve onun son sözlerini duymak, dunyalara bedeldi benim icin...
Ve, hickirarak, arkadasinin son sözlerini tekrarladi:
Gelecegini biliyordum!"
GELECEGINI BILIYORDUM!
Kalbimizde "arkadaslik" denilen bir mucize var. Nasil
oldugunu,nasil basladigini bilemezsiniz. Ama bunun ozel bir armagan
oldugunu,Allah'in bir lutfu oldugunu bilirsiniz.
Gercekten de arkadaslar nadide mucevherlerdir.
Yuzunuzu guldurup, basarmaniz icin cesaret verirler.
Sizi dinlerler ve kalplerini acmaya hazirdirlar.
Mail yolu ile değerli bi arkdaşımdan gelmiştir paylaşmak istedim.Umarım yanlış yer değildir.Saygılar...