Bir-Sıfır Mühendisliği

Bir çocuk düşünün, hayal ediyor -şu an sizin onu hayal ettiğiniz gibi-. Hayatını, geleceğini, başarılarını ve gelecekte yapabileceği meslekleri... En popülerleri geliyor aklına; ya doktor ya da mühendis. Babası soruyor, oğluyla iftihar ediyor: "Büyüyünce ne olacakmış benim oğlum?". Cevabı fırıncı olmuyor tabi ki, binlerce fırıncının çalıştığı bir dünyada çocuğun; iki klişe cevaptan biri: ya doktor ya da mühendis. Babası daha da gururlanıyor, oğluysa farkında bile olmuyor, ne arada bir hastaneden alışkın olduğu doktorların, ne de komşusu mühendis Ali Beyin neler yaptığının ve ezberden verdiği cevaplarının ve de büyüyünce yapacaklarının... Tek farkında olduğu şey okumak, nerdeyse gençliğinin yarısından çoğunu okuyarak geçirmek ve sonunda bir baltaya sap olabilmek. Onun için bu aşamada baltanın ne cinsi, ne de boyutu önemli...
Çocuk büyüyor, hayatı tanıyor; çocuk büyüyor, kendi kararlarını vermeye başlıyor; ve çocuk büyüyor gerçekleri görüyor. Zaman insana dayanmıyor, suyla yarışıyor. Nihayetinde ya son yada yeni bir başlangıç için bir kapı çıkıyor karşısına: "Seçilme Zamanı". Küçükken babasının sorduğu sorulara cevap olabilecek bir kapı. Ve bu kapıyı da klişe anahtarlarıyla açmaya karar veriyor: ya doktor yada mühendis... Belki söz vermişlik, belki sorumluluk, belki de duygusallık... 'Büyük amcalar' tarafından sunulan bu kapıdan binlerce özdeşi ile aynı anda geçemiyor tabi. Bazıları dönerken o, kendisini kapının diğer tarafına atıyor, klişe cevaplarından biri ile, mühendis olarak: bir bilgisayar mühendisi öğrencisi olarak...
Artık miladı geçip, milattan sonrayı yaşıyor. Belki de iki bölümlü "hayat" dizisinin ikinci bölümünü çekmeye başlıyor; -üstelik canlı canlı,- ezberden isteyip, tesadüfen düştüğü bu filmin... İlk dersine giriyor, bilgisayarın ne olduğunu öğreniyor: "Bir ve Sıfır". Bu filmde bulunduğun sürece bir ve sıfırı araştıracak, bir ve sıfırla oynayacaksın. Yani siyah ve beyaz kadar basit ama karmaşık? Olabilir miydi, hepsi bu kadar mıydı? Çocukluğundan beri -belki- bilmeyerek de olsa istediği ve içine düştüğü yeri tanımaya başlıyor. Pek hoş gelmese de tanıyor, çalışıyor ve okuyor.
Arada bir saatini durdurarak kendisini kandırıyor olsa da, zaman burada da yerinde durmuyordu. Dakikalar, saatler, günler, aylar ve yıllar... Artık sona yaklaşmıştı ve bir geçmiş yoklaması yaptı. Ne düşünüyordu, ne olmuştu veya olacaktı? Bir çocukluk hayali veya rüyası gerçek mi olmuştu? Sadece kader mi demeliydi? Yoksa büyük hayal diye bir şey yok muydu? En mantıklısı bu olmalıydı? Her dönemin, her yaşın, kendine ait özel ve büyük hayalleri olduğunu anlıyordu. İlkokulda kumandalı oyuncak araba, ortaokulda ateri ve lisede -şimdilerde ne kadar yavaş diye beğenmediği- bilgisayar gibi. Peki gelecekte ne istiyordu? Mutlu bir hayat?.. Çok para?.. İyi bir iş hayatı?.. Hepsine sahip olunca ne olacaktı? Hiç bitmeyecek bir film gibi geliyordu sadece. Ancak elinde mevcut bir gerçeği vardı ki, o da babasının gerçekten çok mutlu olduğuydu; çocuğunun dürüstlüğüyle, azimliliğiyle, çalışkanlığıyla... Ve bunu onun yüzünden anlamak hiç de zor olmuyordu...
Artık sorularına cevap bulamıyor, cevap bulamadığı sorularını da bir daha aklına getirmek istemiyordu ama yine de bulduğu bir şey vardı... Kendine ve filmine bir isim: "Bir-Sıfır Mühendisliği"…

Bir zamanlar ben yazmıştım bunu. Umarım beğenirsiniz...